Over Kunstschilder Henk Willemse

Henk Willemse in de jaren '70
Henk Willemse in de jaren '70


Hendrik Willemse

1915 - 1980


Geboren te Amsterdam / Nederland

 

1935 - 1950 gewerkt als muzikant.

Speelde piano, drums, viool, contrabas en zong.

1940 - 1980 Kunstschilderschilder

1950 Willink van Collenprijs

1960 - 1962 Warder, Koeienperiode

1962 - 1964 Antwerpen, Havenperiode

1965 - 1980 Amsterdam

 

Henk zijn werk is in Amerika te vinden onder de naam,

Henk Willemese

 

Vier kinderen:

Ria Willemse +

Fred Willemse +

Wouter Willemse +

Hendrickje Willemse


twee keer getrouwd

Eerste vrouw Rina de Vet

moeder van Ria en Fred.

Tweede vrouw Gerda Epke Beens

moeder van Wouter en Hendrickje 


Favoriete schilder 

Rembrandt van Rijn


Favoriete muziek
Klassiek

Favoriete drankje
Jonge jenever

Favoriete eten
Paling



Biografie: Henk Willemse 1915 – 1980


Henk Willemse schilderde krachtige expressieve schilderijen van Amsterdam, havens, stillevens, landschappen en portretten. Wat opvalt in zijn werk is het kleurgebruik. Henk Willemse was succesvol als kunstenaar. Hij exposeerde regelmatig. Won in 1950 de Willink van Collenprijs. Vanaf 1880 wordt deze prijs elk jaar door Arti et Amicitiae gegeven.

De gemeente Amsterdam, het Stedelijk museum en vele particulieren kochten zijn werk. 

Een Amerikaanse kunstverzamelaar, Benjamin D. Bernstein, heeft jaren achtereen ongeveer 20 werken per jaar gekocht en naar Amerika gebracht.

 

Henk Willemse was een man van grote sociale bewogenheid die gedurende zijn 35 jarige loopbaan als kunstschilder vooraan heeft gestaan bij acties en plannen om de maatschappelijke positie van de kunstenaar te verbeteren. Eind jaren ‘40 behoorde hij bij de groep kunstenaars die de Amsterdamse Kunstenaars Combinatie (AKC) oprichtte en was hij in de jaren ‘60 actief in de BBK (penningmeester) en BKR. Waarvan de Aktie “De bezetting van de Nachtwachtzaal in het Rijksmuseum 11 juni 1969 een hoogtepunt vormde. In de jaren ’70 werd het P2 plan gelanceerd waardoor Henk Willemse verbonden raakte bij het Sociologisch Instituut te Utrecht en hij doctoraalstudenten ging begeleiden voor het vak ‘Kunst en Sociale Verandering’. 

Na al de jaren die Henk zich heeft ingezet voor de maatschappelijke positie en waardering van de kunstenaar gaat hij in zijn laatste levensfase weer terug naar het schilderen. Hij komt met heel ander werk dat gekenmerkt wordt door constructivistische elementen en dualisme van vorm. Het kleurgebruik van Henk verbindt het verleden en heden van zijn werk. 

Om met zijn eigen woorden te besluiten:”Ik ga weer voor dat doekie zitten” en “Ik ben niet zo’n jongen die zomaar een beetje staat te knoeien. Dat zal men wel zien.”